A philosophical moment on the deck of a boatFrithjof, colleague volunteer
Lilli, Antonio and me
There are many peculiar things about the durian. To start with, it has a very hard spiky husk. If you think of quietly reading a book in the shade of a tree, better not make it durian tree cause you probably won't live to tell if one drops on your head. Secondly, durian has a very penetrating scent you can smell from 20 metres away. Apparently, durian is forbidden in some places because bystanders would be bothered too much by the smell. The most difficult thing to describe is of course the taste. I tasted a fresh durian for the first time at the local fruit market a few weeks ago and I must say it tastes like nothing I ever tasted before. It's not as repulsive as I feared it would be, but you definitely have to get used to it. Once you do, it is said that it becomes a kind of an addiction. I'm not quite there yet, but in the meantime I've tasted durian coffee (with bits of durian floating in it) and durian icecream.
Maayong adlaw! Eerste indrukken zijn vaak het minst betrouwbaar, maar daarom niet minder interessant, dus hier gaan we dan. Eerst het decor, dan de mensen? Ik zit dit berichtje te typen op mijn kamertje in het huis van de Missionaries of Jesus, een soort verblijfshuis van lokale en internationale predikanten in een wijk van Davao City, waar Frithjof en ik zullen verblijven gedurende onze cursus Cebuano in de taalschool hier vlakbij. Vanmorgen voor het eerst de stad verkend, een kort eindje in een tricycle (een soort brommertje waar een busje omheen is gebouwd) en daarna in een typische Filipijnse Jeepney (openbaar vervoer naar het model van Amerikaanse legervoertuigen tijdens de 2de Wereldoorlog). Eerste missie: onze resterende dollars en euro’s omwisselen en een lokale sim-kaart kopen, want de Filippijnen zijn wereldkampioen sms-en en zonder GSM ben je nergens. Meteen ook even contact opgenomen met Alma, de ‘executive director’ van Kapwa. Deze namiddag wilden we een stuk van de stad te voet verkennen, maar een plensbui van enkele uren bracht ons doorweekt terug thuis. Regen brengt hier twee maal zonneschijn, want door zo’n regenbui koelt het meteen een paar graden af. Het is hier gemiddeld zo’n 30 graden, en dat merk je al meteen wanneer je bepakt en bezakt de luchthaven uitwandelt en op een paar seconden tijd je hemd aan je rug voelt plakken (verder ga ik hier niet in detail).